“ဋ တုိင္ပတ္ျခင္း”

ကုိရင္ေအး ဘန္ေကာက္ရွိ ေက်ာင္းတခုသုိ႔ေရာက္ေနသည္။

ေက်ာင္းဆုိ၍ တကၠသုိလ္မမွတ္ေလႏွင့္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသုိ႔ ေရာက္ေနျခင္းျဖစ္၏။

“အား…ကၽြတ္..ကၽြတ္….ဟုတ္ၿပီ…အဲဒီအနာေပၚသိပ္မလူးနဲ႔ဒကာ။ ေဘးက ကြင္းလိမ္း။ ဦးဇင္းစပ္တယ္..ရူး…ကၽြတ္…ကၽြတ္”

ဘန္ေကာက္ ၀ပ္တလြန္ေက်ာင္းတုိက္မွ ျမန္မာစာသင္သားသံဃာတပါး ကားတိမ္းေမွာက္မႈေၾကာင့္ ပြန္းပဲ့ဒဏ္ရာမ်ား ရလာခဲ့ရာ သတင္းေထာက္ေလး ကိုရင္ေအး လူနာေမးသြားရင္း ဦးဇင္းကုိ ေဆးလူးေပးေနျခင္းျဖစ္သည္။

ထုိအခုိက္ ေက်ာင္းခန္းအတြင္းသို႔ ထုိင္းဆရာေတာ္ႀကီး ႀကိမ္တေခ်ာင္းႏွင့္ ၀င္လာသည္။

“ပုိင္…ပိုင္…ဆႏၵန္းလြန္…ပုိင္…ပုိင္”

ဆရာေတာ္သည္ ႀကိမ္လုံးကို ၀င့္ကာ၀င့္ကာျဖင့္ တပုိင္ပုိင္ေအာ္ေလသည္။ ပုိင္ဆုိသည္မွာ ထုိင္းစကားျဖင့္ သြားမယ္ဟု ဆုိျခင္းျဖစ္သည္။ မၾကာမီရက္ပုိင္းမ်ားအတြင္း တပ္ဆင္ေထာက္ခံေသာ အုပ္စုမ်ားက ဆႏၵျပပြဲမ်ား က်င္းပေတာ့မည္ျဖစ္ရာ ႏုိင္ငံေရးအက်ပ္အတည္းမ်ားကုိ ေအးခ်မ္းစြာ ေျဖရွင္းႏုိင္ေရးႏွင့္ အေရးအခင္းမ်ားအတြင္း ေသေပ်ာက္မႈမရွိေစေရးတုိ႔အတြက္ ဆရာေတာ္ဦးေဆာင္ကာ ပရိတ္ရြက္ ၊ ေမတၱာပုိ႔သြားၾကရန္ ျမန္မာစာသင္သားမ်ား ေက်ာင္းခန္းတြင္းသုိ႔ ၀င္လာၿပီး ေဆာ္ၾသေနျခင္းျဖစ္သည္။

သုိ႔ႏွင့္ ျမန္မာသံဃာမ်ားလည္း သဏၤန္းမ်ားျပင္ရုံၾကရေတာ့သည္။ သံဃာမ်ားအၾကား ေရာက္ေနေသာလူ၀တ္ေၾကာင္ ကိုရင္ေအးကုိလည္း ဆရာေတာ္ျမင္သြားသည္။ ျမင္လွ်င္ျမင္ျခင္း ကုိရင္ေအးထံ ႀကိမ္လုံးကုိ ဆန္႔တန္းလုိက္ရင္း ကုိရင္ေအးကုိပါ တပုိင္ပုိင္ႏွင့္ ၿမဳိ႕ထဲသြားေမတၱာပို႔ရန္အတြက္ စီစဥ္ထားသည့္ ကားဆီသြားခုိင္းေတာ့သည္။

ကုိရင္ေအးတေယာက္ ၂၀၀၇ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးႏွင့္အတူလုိက္ပါခဲ့ဖူးသည့္ ေရစက္က ခုထိ ကုန္ဟန္မတူ။ ဘန္ေကာက္ေရာက္ေတာ့လည္း သံဃာေတာ္လႈပ္ရွားမႈမ်ားတြင္ ကုိရင္ေအး သတင္းလုိက္ယူေနရစၿမဲ။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ဆရာေတာ္သည္ ကုိရင္ေအးကုိ သတင္းသမားမွန္းသိၿပီးျဖစ္၏။ သုိ႔ျဖင့္ ကုိရင္ေအးကိုပါ ကားဆီ သြားရန္ ေမာင္းထုတ္ေတာ့သည္။ ကိုရင္ေအးလည္း ဆရာေတာ့္ႀကိမ္လုံးေၾကာက္သျဖင့္ ကင္မရာမပါ ၊ အသံဖမ္းစက္မပါ ၊ လက္ဗလာျဖင့္ ကားေပၚတက္လုိက္သြားရသည္။

************ ************** ************** *************

“ဒီကေနၿပီး ထုိင္းဘုရင္ႀကီးတက္ေနတဲ့ ေဆးရုံအထိ လမ္းေလွ်ာက္ေမတၱာပုိ႔သြားၾကမွာ ဒကာ”

ျမန္မာသံဃာေတာ္တပါး၏ မိန္႔ဆုိသံေၾကာင့္ ကိုရင္ေအး ေခါင္းပု၀င္သြားသည္။ မပုခံႏုိင္ရုိးလား။ ၾကည့္ပါဦး။ ျမဘုရားေရွ႕ရွိ ဆႏၵလြန္ကြင္းကေန ေက်ာက္ဖရားျမစ္တဘက္ကမ္းရွိ ဘုရင့္ေဆးရုံႀကီးအထိသြားရမည့္ ေျခလ်င္ခရီး။
နည္းတဲ့ခရီးမဟုတ္။ အနည္းဆုံး (၅) မုိင္ေလာက္ရွိမည္။

ၿပီးေတာ့ ကုိရင္ေအးက လူနာေမးသြားရမွ ေခ်ာဆြဲခံလုိက္ရျခင္းျဖစ္သျဖင့္ သတင္းရယူရန္အကူပစၥည္းဘာမွ မပါ။ ဓါတ္ပုံေလးဘာေလးရုိက္ရင္း ေဘးကလုိက္သြားရတာက ကိစၥမရွိ။ အလြတ္ႀကီး သံဃာမ်ားေဘးမွ ေလွ်ာက္ေနရမည္ကေတာ့ သိပ္မနိပ္လွ။ ဒီမွာက သံဃာ့ေဘးမွ ကပ္လမ္းေလွ်ာက္သည့္ ဒကာဒကာမလည္း မရွိ။ အဲ….သံဃာေမတၱာပုိ႔သည္ကုိ ပစ္သတ္မည့္ စစ္သားလည္းမရွိ။ သံဃာကုိ ေရကပ္လွဴသည့္ စစ္သားႏွင့္ ရဲတုိ႔ကုိသာ ေတြ႕ဖူးသည္။ သံဃာ့မ်ားေနာက္က ေက်ာင္းေဂါပကအဖြဲ႔၀င္မ်ားေတာ့ လုိက္ပါေလ့ရွိပါသည္။

သုိႏွင့္ ကုိရင္ေအး သံဃာမ်ားႏွင့္ လမ္းေလွ်ာက္မလုိက္ေတာ့ဘဲ ေက်ာင္းကေန ဆႏၵန္းလြန္ကြင္းအထိ လုိက္ပုိ႔သည့္ ကားေပၚ ဆရာေတာ္ႀကီးမျမင္ေအာင္ အသာေလးတက္ထုိင္ေနလုိက္သည္။ကားေပၚတြင္ ကုိရင္ေအး အရင္ ေရာက္ေနေသာ အဘုိးအဘြားႏွစ္ေယာက္ရွိေနသည္။ သူတုိ႔သည္ ေက်ာင္းေဂါပကအဖြဲ႔၀င္မ်ားျဖစ္၏။ အသက္ႀကီးသူမ်ားျဖစ္သျဖင့္ သူတုိ႔လည္း လမ္းမေလွ်ာက္လုိၾကေတာ့။ လူငယ္ပုိင္း ေက်ာင္းေဂါပကအဖြဲ႔၀င္ေလးဦးေလာက္သာ သံဃာမ်ားေနာက္ပါသြားသည္။

ကားေပၚေရာက္ႏွင့္ေနေသာ အဘုိးအဘြားတုိ႔က ၄င္းတုိ႔နည္းတူ အပ်င္းထူေသာ ကုိရင္ေအးကုိ အၿပဳံးျဖင့္ ႏႈတ္ဆက္ၾကသည္။ ကုိရင္ေအးလည္း စ၀ါဒီခပ္လုိက္ရသည္။ စ၀ါဒီခပ္ၿပီးရင္ ငါေတာ့ေအးေဆးကားေပၚအိပ္ေနရုံပဲဟု တြက္ထားေသာ ကုိရင္ေအး တြက္ကိန္းမွားသြားသည္။

ထုိင္းစကားမတတ္ပါဟု ေျပာထားေသာ ကုိရင္ေအးကုိ ထုိင္းအဘုိးအဘြားက အဂၤလိပ္လုိ အင္တာဗ်ဴးလုပ္ေတာ့သည္။ အဘုိးက တကၠသုိလ္ဆရာအၿငိမ္းစားျဖစ္ၿပီး ၊ အဘြားက အၿငိမ္းစား ကု/လ၀န္ထမ္းတဦးျဖစ္သည္ဟုလည္း ၄င္းတုိ႔ဘာသာ မိတ္ဆက္သည္။

ထုိ႔ေနာက္တြင္ေတာ့ သတင္းသမားက မေမးရဘဲ အဘုိးအဘြားတုိ႔က တရစပ္ေမးေနသျဖင့္ ကိုရင္ေအးလည္း သူသည္ သတင္းသမားတဦးျဖစ္ေၾကာင္း ၊ သူ႔ရုံးသည္ ခ်င္းမုိင္တြင္ အေျခစုိက္ေၾကာင္း ၊ သူဒီကုိေရာက္သည္မွာ ႏွစ္ႏွစ္ခန္႔သာရွိေသးေၾကာင္း ၊ ဘန္ေကာက္တြင္ ေနရသည္ကုိ ႏွစ္သက္ေၾကာင္း ၊ သတင္းသမားတဦးျဖစ္သျဖင့္ အနီအုပ္စုကုိမေထာက္ခံသကဲ့သုိ႔ အ၀ါအုပ္စုကုိလည္း အစြဲမထားပါေၾကာင္း။ ထုိအေၾကာင္း ၊ အႏွီအေၾကာင္း ၊ ၄င္းအေၾကာင္း တုိ႔ကုိ အဘုိးအဘြားႏွစ္ေယာက္သိလုိသမွ် ေျဖျပရေတာ့သည္။

ျမန္မာအခ်င္းခ်င္းေမးခဲ့သမွ် ၀ဋ္ေၾကြးကုိ ဆယ့္ငါးမိနစ္ခန္႔ ဆပ္လုိက္ရၿပီးေနာက္ ေမးခြန္းေလးစဲခိုက္ ကားေအာက္လစ္ေတာ့အံ့ဟု ႀကံရြယ္ကာရွိေသး အဘြားက ကုိရင္ေအးလက္ကုိ ဆြဲကာ ကုိရင္ေအးအမည္ႏွင့္ သတင္း၀ဘ္ဆုိဒ္ကုိေရးေပးပါဟု ဆုိလာသည္။ ကုိရင္ေအး သက္ျပင္းခုိးခ်ရင္း ေရးေပးလုိက္ရသည္။ သို႔ေသာ္ ထုိမွ်ႏွင့္မၿပီး ျမန္မာအကၡရာေတြကို သူျမင္ဖူးခ်င္ပါသည္။ ေရးျပစမ္းပါဟု ေတာင္းဆုိလာျပန္ေလရာ “ဘဘုန္းတုိ႔ေရ လာကယ္ပါေတာ့”ဟု ႀကဳံး၍ မေအာ္မိေအာင္ အေတာ္သတိထားလုိက္ရသည္။

ဒုတိယမၸိသက္ျပင္းကုိ ခုိးခ်ရင္း ကုိရင္ေအးတေယာက္ သူငယ္တန္း ျမန္မာစာကုိ အဘြားထုိးေပးသည့္ စာရြက္ေပၚခ်ေရးေပးရသည္။

က ၊ ခ ၊ ဂ ၊ ဃ ၊ င
စ ၊ ဆ ၊ ဇ ၊ စ် ၊ ည

အဲဒီ “ည” အၿပီးတြင္ ကုိရင္ေအး ေခၽြးျပန္ေတာ့သည္။ ထုိ “ည” မွသည္ ေရွ႕မတက္ႏုိင္ျဖစ္ေန၏။ “ဋ” ခ်ိတ္ကုိ ဘယ္လုိ ခ်ိတ္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနသည္။

စဥ္းစား ၊ စဥ္းစား ။ ႏုိင္ငံျခားသားေရွ႕မွာ သိကၡာအက်မခံနဲ႔။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အားေပးရင္း ဦးေႏွာက္ကုိ ေႏြးေပးရသည္။ သေကာင့္သား “ဋ” ကုိ ဘယ္လုိ ခ်ိတ္ရမလဲ……ဘယ္လုိခ်ိတ္ရမလဲ။

ဦးေႏွာက္သည္ အေႏြးခံရဖန္ မ်ားသျဖင့္ ဆႏၵျပသည့္အေနျဖင့္ နဖူးမွ ေခၽြးတုိ႔ကုိ ထုတ္လႊတ္သည္။ ထုိင္းအဘြားႀကီးကား ကုိရင္ေအးထုိင္ေရးျပေနသည္ကုိ အေပၚမွ မုိးၾကည့္ေနသည္။ ပါးစပ္မွလည္း သူတို႔ ထုိင္းစာမွာဆုိရင္ ေကာ့ကုိင္ ၊ ေခၚခုိင္တုိ႔ရွိေၾကာင္း ၊ ထုိင္းစာသင္ခ်င္လွ်င္ လြယ္ကူေၾကာင္းမ်ားကုိ တရစပ္ ေျပာျပေနသည္။

“ဋ”ကုိ ဘယ္လုိခ်ိတ္ရမည္ကုိ ေမ့ေနရသည့္အထဲ အဘြားႀကီးက ေဘးမွ စကားေပါေနသျဖင့္ နဖူးမွ ေခၽြးတုိ႔ ပုိစုိ႔လာသည္။ တစ္ရႈးထုတ္ပင္ တထုတ္ကုန္ေတာ့မည္။ ကုိရင္ေအးကား “ည” က မတတ္ႏုိင္ေသး။ “ဋ”ခ်ိတ္တြင္ တုိင္ပတ္ေနသည္။

ေနာက္ဆုံးတြင္ေတာ့ ျမန္ျမန္ၿပီး ေအးတာပဲဟု သေဘာပုိက္ကာ ထုိမစၥတာ “ဋ”ကုိ ျမန္မာဗ်ည္း (၃၃) လုံးထဲမွ ကုိရင္ေအးသေဘာျဖင့္ ကိုရင္ေအး ပယ္ထုတ္ပစ္လုိက္သည္။

က်န္ဗ်ည္းအကၡရာ (၃၂)လုံးကိုသာ ေရးျပခဲ့ရင္း ကားေပၚမွ ဆင္းေျပးကာ ေဆးလိပ္သြားဖြာေနလုိက္ေတာ့သည္။

ေဆးလိပ္ေသာက္ရင္း ကုိရင္ေအးဆုေတာင္းေနသည္မွာ ထုိအကၡရာမ်ားကုိ မည္သည့္ျမန္မာကုိမွ် အဘြားႀကီး မျပမိပါေစႏွင့္ဟူ၏။
(တုိင္ပတ္သည္ဆုိသည္မွာ ဘန္းစကားျဖစ္၏။ တုိင္ကုိပတ္၍လွည့္ပါက ေခါင္းမူး ေခါင္းကုိက္သကဲ့သုိ႔ အခက္အခဲမ်ားႀကဳံ၍ ေခါင္းခဲရသည့္အခါ သုံးေလ့ရွိသည့္ ဘန္းစကားျဖစ္သည္။)